Verslag Psysalon ‘Verbindende communicatie’

5 oktober 2022

Saskia en Marjo verzorgden voor ons een avond over verbindende communicatie met een naaste met een psychische kwetsbaarheid. Saskia vertelde over haar eigen ervaring met gebrek aan communicatie. Het gaf haar een gevoel van eenzaamheid. Dit vond herkenning bij de aanwezigen.

We begonnen met een illustratief filmpje over hoe het niet moet in de communicatie. Saskia vroeg de groep te reageren op wat het filmpje liet zien.

Reacties uit de groep

Iemand gaf aan dat ze graag empathie had gewild van haar omgeving. Als naaste moet je ook hulp zoeken voor je eigen pijn. Ga met respect om met je zieke naaste en bagatelliseer het probleem niet.

Het wordt door verschillende aanwezigen als een probleem ervaren dat je steeds moet schipperen tussen stimuleren en laten gaan.

Iemand gaf aan dat het laten vallen van stiltes in de communicatie het contact kan bevorderen, al voelt het, zeker in het begin, ongemakkelijk. Een moeder heeft gemerkt dat het fysiek aanwezig zijn voor haar zoon al genoeg is. Er wordt dan nauwelijks gesproken. Dat was wennen, maar voelt nu heel goed. Het maakt hem rustig. Ook iemand anders gaf aan dat aanwezigheid het belangrijkste is. Het is wel nodig om de eigen frustratie en irritatie te uiten, maar vooral níet richting de patiënt. Zoek daarvoor mensen in het netwerk of professionele hulp.

Het kan ook helpen om samen iets te doen, zonder allemaal vragen te stellen. Geef niet toe aan de druk van de buitenwereld dat er van alles moet.

Een algemene regel is dat complimenten veel meer helpen dan kritiek. Schiet daarin niet door. Soms is zeggen dat het echt niet zo kan ook goed.

We zijn erg toe aan het zien van het filmpje over hoe het wel moet. Een verademing! Het valt de aanwezigen op dat de vader in dit filmpje:

  • luistert
  • begaan is
  • hulp aanbiedt
  • niet oordeelt
  • geduldig is
  • rekening houdt met zijn zoon
  • respectvol is

Het is mooi om te zien hoe er op deze manier verbinding ontstaat.

“GRAS GROEIT NIET HARDER ALS ERAAN GETROKKEN WORDT”

Als naaste is het communiceren lastig, omdat je emotioneel bij de persoon betrokken bent. Het is moeilijk om het los te laten. Een professional heeft meer afstand.

Wat naasten in de weg kan zitten is het beeld van hoe de persoon was vóór de psychose. Het is van belang te focussen op wat nu belangrijk is, nl. emotionele stabiliteit. Het is niet zinvol eisen te stellen waaraan de persoon niet kan voldoen. Let vooral op datgene waarvan de persoon kan groeien. Laat hem/haar daar ook zelf over nadenken en dit zelf voelen. Accepteer hoe de situatie is en probeer binnen die kaders te ontdekken wat er mogelijk is.

Boekentips